Do psychologa dziecięcego

Najczęściej zadawane pytania do psychologa dziecięcego:

Kogo można nazwać psychologiem dziecięcym?

Psycholog dziecięcy to osoba, która ukończyła studia wyższe i legitymuje się tytułem co najmniej magistra psychologii. Często ukończyła dodatkowo wiele szkoleń, studiów podyplomowych lub staży z zakresu rozpoznawania i leczenia zaburzeń dziecięcych, po to by zdobyta wiedza i doświadczenie wystarczyły jej do podjęcia leczenia dzieci. Zajmuje się pomocą dzieciom i ich rodzinom związaną z problemem, z jakim przychodzą. Stosuje różne metody pracy w zależności od szkoły lub nurtu psychologicznego, jednak zawsze powinny być to metody o potwierdzonej skuteczności. Mogą to być np. wywiad, obserwacja, testy, kwestionariusze, techniki rysunkowe, bajka, metafora, rozmowa psychologiczna, drama, terapia z udziałem zwierząt (dogoterapia, hipoterapia i inne). W zależności od potrzeb dziecka współpracuje z innymi specjalistami i terapeutami takim jak logopeda, pedagog, fizjoterapeuta, psychiatra dziecięcy, pediatra, hipnoterapeuta, dogoterapeuta, terapeuta SI, terapeuta zajęciowy?

Jakie problemy dziecka powinny skłonić rodziców do skorzystania z pomocy psychologa dziecięcego?

Pomoc psychologa powinny otrzymać dzieci, których rodzice, opiekunowie lub nauczyciele niepokoją się ich zachowaniem. Niektórym objawami świadczącymi o tym, że zdrowie i prawidłowy rozwój dziecka są zagrożone mogą być np. agresja, lęki, fobie, nieśmiałoś, moczenie się w nocy, niechęć chodzenia do szkoły lub przedszkola, niepokojące, atypowe opowieści dziecka o zachowaniach dorosłych, trudności z nauce, buntowanie się, wagarowanie, objawy używania substancji psychoaktywnych (alkohol, papierosy, narkotyki, dopalacze), gwałtowna zmiana wagi, bez przyczyn medycznych, nadruchliwość, kłopoty z koncentracją, nadmierna impulsywność, trudności w relacjach społecznych, brak kolegów i przyjaciół, obniżony (lub nadmiernie podniesiony ) nastrój albo duże lub gwałtowne jego wahanie się, samookaleczanie się, deklarowanie myśli samobójczych, zamykanie się w sobie, bóle lub choroby pochodzenia psychosomatycznego (spowodowane stresem), zaburzenia snu…

Kiedy powinna nastąpić wizyta u psychologa dziecięcego?

Z psychologiem dziecięcym warto się umówić szybko. Odkładanie wizyty może zmniejszyć szanse na wyleczenie, bo każda zwłoka najczęściej powoduje pogłębienie się problemu. Czekanie na zmianę przynosi efekt i sytuacja ze złej staje się jeszcze gorsza. Szybka pomoc jest najtańsza, najkrótsza i najskuteczniejsza. Ponadto szybkie umówienie na spotkanie ze specjalistą pozwala dziecku uwierzyć, że jest ważną osobą dla swoich opiekunów i jego zdrowie i dobre samopoczucie leży im na sercu. Każdy czas na pozytywne zmiany jest odpowiedni.

Po czym poznać czy problem dziecka wymaga pomocy psychologa dziecięcego?

Po swoim niepokoju. Każda sprawa, która niepokoi rodzica wymaga konsultacji. Psycholog zajmuje się każdą sytuacją. Jeśli rodzic się boi to lęk ten ma wpływ tak na rodzica jak i na dziecko. Warto szybko wyjaśni takie wątpliwości. Psycholog dziecięcy zbada dziecko i porozmawia z jego opiekunami. Lepiej umówić się chociażby na jedno spotkanie i wspólnie z psychologiem dziecięcym odpowiedzieć na pytanie czy warto się niepokoić, niż narażać się na negatywne konsekwencje nierozwiązanego problemu. Jeśli problem będzie tego wymagał psycholog odeśle dziecko na konsultację do innego specjalisty np. pediatry, psychiatry, endokrynologa, neurologa, genetyka po to, aby wykluczyć inne choroby i zaburzenia.

Na czym polega terapia u psychologa dziecięcego?

Terapia prowadzona jest przy pomocy różnych środków. Najczęściej jest to rozmowa, ale może być to też zabawa, czytanie bajek, odgrywanie ról, zajęcia grupowe. W trakcie spotkania psycholog ?bawi się? z młodszym dzieckiem i rozmawia ze starczym, by poznać odpowiedzi na pytania dotyczące tego jak się dziecko czuje, jakie ma umiejętności, czym się zajmuje, jak postrzega swoja rodzinę i otoczenie, jakie ma oczekiwania, co go pasjonuje, jak układają mu się relacje z kolegami i przyjaciółmi. Stara się stworzyć atmosferę zaufania i bezpieczeństwa, by dziecko mówiło z nim szczerze i otwarcie. Bowiem taka relacja daje największą szansę na pomoc dziecku.

Czy warto zwracać się o pomoc gdy problem mojego dziecka wydaje mi się zbyt mały?

Problem, który rodzicom lub opiekunom wydaje się zbyt błahy, by zwrócić się o pomoc, w oczach dziecka może urastać do gigantycznych rozmiarów. Ponadto dziecko czuje się jeszcze gorzej, gdy ma poczucie, że jego odczuć nikt nie bierze serio. Jednym z większych problemów dorosłych są kłopoty z samooceną, których przyczyną może być lekceważenie ich problemów, oczekiwań i potrzeb w dzieciństwie. Dlatego warto poświęcać czas na wysłuchanie problemu dziecka i środki by temu zaradzić.

Zapraszamy do skorzystania z oferty psychologa dziecięcego