Jaki powinien być koń-terapeuta?

Napisałam już kilka tekstów o hipoterapii oraz jej zastosowaniach, a także o jeździe konnej dla dzieci, ale nigdy nie przyjrzałam się hipoterapii od strony konia. Chciałabym dlatego dzisiaj napisać kilka słów o wykorzystaniu tych zwierząt w terapii dzieci oraz ich określonych cechach, pożądanych przy takiej pracy.

Konie pracujące w hipoterapii muszą spełnić wiele wymogów i posiadać określone cechy. Jest to ważne, ze względu na bezpieczeństwo pacjentów. Koń, jako żywe zwierzę, musi być godny zaufania, co zapewniają określone cechy charakteru i oczywiście przygotowanie poprzez wcześniejszy trening.

Pierwszym, i najważniejszym aspektem przy wyborze konia, są jego cechy charakteru. Dyskwalifikuje się konie, które są: tchórzliwe, leniwe, nieufne, agresywne, złośliwe bądź fałszywe. Cechami pożądanymi, a wręcz wymaganymi przy doborze konia do pracy są: odwaga, posłuszeństwo, pilność w nauce, aktywność i ufność wobec ludzi.

Zwraca się także dużą uwagę na koński temperament, czyli zespół niezależnych o treści i względnie stałych cech zachowania. Jest on wrodzony i zależy od działania procesów nerwowych. Najbardziej pożądanych jest koń sangwinik, którego temperament jest zrównoważony, silny i żywy. Konie te cechuje spokój, łatwość przyzwyczajania się do nowych sytuacji, niski poziom płochliwości, dobra koordynacja ruchowa i łatwość uczenia się.

Jeśli chodzi o koński pokrój, tutaj także określa się jego zakres akceptowalnych cech. Wybiera się konie o określonej wysokości w kłębie – niezbyt wysokie od 140 cm do max. 155 cm (koń nie może być za wysoki, ani za niski – chodzi tutaj o asekurację pacjenta przez hipoterapeutę) oraz z dobrze umięśnionym grzbietem i okrągłych kształtach.

Brany pod uwagę jest także wiek zwierzęcia – najczęściej im zwierzę starsze i dłużej pracuje z człowiekiem, tym bardziej jest zrównoważone i spokojne. Zazwyczaj mówi się o minimum 5 latach życia. Najlepiej do hipoterapii nadają się wałachy, jednak nie jest to wymóg konieczny. Przy wyborze konia należy zwrócić przede wszystkim uwagę na jego pokrój i charakter, a dopiero później na płeć.

Kiedy koń jest już wybrany, musi przejść odpowiednie szkolenie, aby mieć pewność, że jest bezpieczny. Instruktor powinien nastawić konia na pomoce, ujeździć i sprawdzić jego posłuszeństwo. Ważna także, i nie tylko dla ludzi, ale przede wszystkim dla konia jest codzienna możliwość ruchu na pastwisku – koń może się tam wybiegać, zaspokoić podstawowe potrzeby życiowe i przygotować się do kolejnego dnia pracy.

Mam nadzieję, że te kilka słów określa mniej więcej kryteria przy wyborze konia do hipoterapii, ale przede wszystkim udowadnia, że nie należy się obawiać takich zajęć – i terapeuta i koń są odpowiednio przygotowani do pracy i zapewnią dziecku możliwie jak największe bezpieczeństwo.

Magda Guz

Hipoterapeuta