Integracja sensoryczna (SI) – diagnoza i terapia

Diagnoza i terapia SI – Integracja Sensoryczna

Nasz gabinet zajmuje się całościową diagnozą i terapią integracji sensorycznej (SI) dzieci. Diagnozujemy dzieci od 3 roku życia.

Diagnoza dziecka z zaburzeniami integracji sensorycznej jest składową:  obserwacji danego dziecka (jego swobodnego zachowania, sposobu poruszania się), wywiadu z rodzicami, prób klinicznych, wykonania niezbędnych testów, a na końcu analizy wyników.

Diagnoza zawiera szczegółowy opis charakterystycznych dla danego dziecka zaburzeń, a także zalecenia do terapii oraz zestaw ćwiczeń do domu. Terapeuta integracji sensorycznej w programie terapii integracji sensorycznej umieszcza także przykłady zasadniczych ćwiczeń, tak aby przy ewentualnej zamianie terapeuty można było w sposób prawidłowy prowadzić dalszą terapię.

Należy zwrócić uwagę, czy opis zaburzeń jest dokładny a nie zawiera tylko ogólnikowe informacje o tym, że dziecko ma zaburzenia integracji np. bodźców dotykowych, słuchowych, przedsionkowych. Konieczne jest dokładne opisanie  rodzaju zaburzeń. Diagnozy powinna być również omówiona z rodzicami.

Terapia integracji sensorycznej

Zajęcia terapeutyczne prowadzone są przez wykwalifikowanego specjalistę, który posiada wymagane kursy oraz doświadczenie w prowadzeniu terapii Integracji Sensorycznej (SI). Ćwiczenia odbywają się na specjalnie wyposażonej sali bogatej w wieloraki sprzęt terapeutyczny jednakże na niej się nie kończy.

Terapia ma wiele poziomów oddziaływania, m.in. należą do nich ćwiczenia domowe oraz modyfikacja otoczenia. Terapeuta oraz rodzice dziecka muszą być świadomi jakie codzienne aktywności i bodźce z otoczenia mogą pozytywnie wpłynąć na jego zachowanie, stan pobudzenia, emocje, koncentrację uwagi, koordynację. Dzięki temu kontrola bodźców dopływających do dziecka odbywa się nie tylko na sali integracji sensorycznej, ale również w środowisku domowym, szkolnym, rówieśniczym. Dzięki takiej współpracy można oczekiwać, że efekty terapii dadzą większe rezultaty.

Terapia SI często mylona jest ze zwykłą zabawą. Ma ona jednak formę ,,naukowej zabawy”, podczas której dziecko z przyjemnością uczestniczy w zajęciach oraz ma wrażenie, że to ono wraz z terapeutą je tworzy. Patrząc na to z boku rzeczywiście ma się wrażenie, że dziecko przez całe zajęcia zajmuje się zabawą. W rzeczywistości jest to jednak dla dziecka ciężka praca, ponieważ każde zadanie ruchowe ma określony cel terapeutyczny oraz tworzy ciąg następujących po sobie dokładnie przemyślanych i celowo dobranych czynności. Ćwiczenia oraz ich intensywność są oczywiście indywidualnie dobierane do każdego dziecka oraz jego rodzaju zaburzeń, jednak z biegiem czasu stanowią coraz większe wyzwania do pokonania dla dziecka.

Dzieci oprócz tego, że przychodzą na ćwiczenia SI z przyjemnością, ale również z wielką niecierpliwością na nie oczekują. Jednym z powodów jest stanowi otoczenie terapeutyczne, które jak już było wspomniane, wyposażone jest w różnorodny sprzęt, m.in. platformy do huśtania, liny do wspinania i huśtania, basen z kulkami, ścianka wspinaczkowa, deski rotacyjne, deskorolki oraz pomoce i gry do pobudzania bodźców słuchowych, węchowych, dotykowych czy smakowych. Bardzo ważna jest również wielkość sali terapeutycznej. Musi być duża, przestronna  i odpowiednio zabezpieczona tak, aby dziecko podczas zajęć czuło się bezpiecznie i swobodnie bez obawy, że podczas np. huśtania uderzy w ścianę lub spadnie z wysokości, co może powodować niechęć do dalszych ćwiczeń.

Każdy z nas odbiera świat za pomocą zmysłów. Należą do nich zmysł dotyku, wzroku, smaku, słuchu, węchu. Nasz układ nerwowy ma za zadanie prawidłowo zinterpretować  bodźce  płynące  ze środowiska oraz odpowiedzieć na nie w odpowiedni sposób. Dodatkowo posiadamy również 2 zmysły, które wraz ze zmysłem dotyku tworzą integralną całość. Są to zmysły równowagi (przedsionkowy) i czucia głębokiego (propiroceptywny), które wykształcają się w życiu płodowym. Zmysły te odpowiadają za położenie naszego ciała w przestrzeni, równowagę, napięcie mięśniowe.

To właśnie układ dotykowy wraz z przedsionkowym i proprioceptywnym bardzo mocno współpracują z pozostałymi zmysłami. Między nimi występują bardzo skomplikowane zależności, które zapewniają nasze właściwe funkcjonowanie. Sprawne działanie wszystkich systemów sensorycznych i procesów integracji warunkuje prawidłowy rozwój ruchowy, emocjonalny i poznawczy dziecka. U większości dzieci proces integracji sensorycznej przebiega w sposób naturalny, podczas aktywności typowych dla danego etapu rozwoju. Czasem jednak procesy integracji nie przebiegają w sposób prawidłowy lub też rozwijają się w niewystarczającym stopniu. U tej grupy dzieci mogą pojawić się różnorakie problemy np. w nauce, zachowaniu, samoobsłudze, regulacji nastroju i wiele innych.

Musimy być świadomi, że każdy organizm stanowi jedną całość i gdy zaistnieją nieprawidłowości w funkcjonowaniu choćby jednego z układów sensorycznych, w pewien sposób cierpi całe nasze ciało. Ważną rzeczą jest fakt, że zaburzenia w obszarze integracji sensorycznej mogą objawiać się w każdym wieku i mogą dotyczyć zarówno dzieci, niemowląt jak i dorosłych.

Niektórymi objawami zaburzeń integracji sensorycznej mogą być:

• Nadruchliwość
• Problemy z koncentracją
• Nieprawidłowe napięcie mięśniowe
• Niezgrabność ruchowa a co za tym idzie problemy z podejmowaniem nowych zajęć ruchowych jak na przykład jazda na rowerze, bieganie, pływanie
• Problemy w wykonywaniu precyzyjnych ruchów manualnych np. rysowanie, cięcie, pisanie, malowanie, nawlekanie
• Dysleksja, dysortografia, dyskalkulia
• Unikanie kontaktu z rówieśnikami
• Problemy w szkole, złe zachowanie, problemy emocjonalne
• Problemy z czytaniem
• Unikanie miejsc hałaśliwych, zatłoczonych
• Niechęć do zabaw na placu zabaw (zabawy w piasku, huśtanie, zjeżdżanie na zjeżdżalni)
• Niechęć do zakładania niektórych ubrań (gryzące ubrania, metki)
• Nadwrażliwość na światło
• Unikanie obcinania włosów, paznokci
• Chęć jedzenia tylko i wyłącznie wybranych potraw
• Niekontrolowane ruchy kończyn
• Poszukiwanie nowych mocnych bodźców poprzez mocne drapanie, machanie rękoma, wyginanie palców, przeciskanie się przez ciasne powierzchnie, ugniatanie w kocu, mocne huśtanie, kręcenie na fotelu obrotowym,
• chodzenie boso, rozbieranie się, chodzenie nago, szukanie doznań cieplnych.

Objawy zaburzeń Integracji Sensorycznej, które łatwo zaobserwować rodzicom:

Jak rozpoznać zaburzenia integracji sensorycznej?

Aby stwierdzić zaburzenia w sferze sensorycznej konieczne jest przeprowadzenie dokładnej diagnozy. Objawy zaburzeń są często widziane już dużo wcześniej przez rodziców, opiekunów, nauczycieli, lekarza pediatrę czy ortopedę. U każdej osoby wymagającej terapii integracji sensorycznej  praca kanałów sensorycznych może być różnie uszkodzona. Wśród nich można wyróżnić:

• Niedowrażliwość: gdzie kanały sensoryczne są niedostatecznie otwarte – wówczas do mózgu nie trafia wystarczająca ilość sygnałów, co skutkuje niedoborem wrażeń zmysłowych
• Nadwrażliwość: w takiej sytuacji do mózgu przedostaje się zbyt duża ilość bodźców zewnętrznych
• Biały szum: w tym przypadku kanały sensoryczne poprzez wadliwe działanie wytwarzają własne bodźce, a sygnał płynący z otoczenia bywa zakłócony lub jest tez wcale nie dopuszczony do mózgu.

Wiadomo, że jeden objaw i to w dodatku rzadko występujący nie powoduje jeszcze powodu do obaw, jednakże jeśli cech jest więcej lub są one bardzo nasilone i często się powtarzają, warto wówczas skonsultować się ze specjalistą integracji sensorycznej. Pamiętajmy, że im wcześniej dziecko będzie zgłoszone na konsultację i diagnozę oraz rozpocznie terapię, tym efekty będą szybsze i lepsze.

Nasz gabinet integracji sensorycznej dla dzieci dysponuje dużą, profesjonalnie wyposażoną salą do prowadzenia zajęć. Prosimy o kontakt, jeśli mają Państwo jakiekolwiek pytania.

Zapraszamy do skorzystania z naszych usług!