Efektywność Metody Ruchu Rozwijającego w pracy z dziećmi

Metoda Ruchu Rozwijającego to system ruchowych ćwiczeń – zabaw stworzony przez Weronikę Sherborne w oparciu o wczesnodziecięce zabawy rodziców z dziećmi. Przeznaczony jest przede wszystkim do pracy z dziećmi z zaburzeniami rozwoju psychoruchowego. Głównym założeniem tej metody jest posługiwanie się ruchem jako narzędziem wspomagania rozwoju dziecka.

Wykonywane ćwiczenia mają na celu:

1. poznanie własnego ciała (świadomość ciała),
2. zdobycie pewności siebie i budowanie poczucia bezpieczeństwa w otoczeniu (świadomość przestrzeni),
3. ułatwienie nawiązywania kontaktu i współpracy z partnerem i grupą,
4. rozwijanie twórczości.

W przypadku, gdy MRR wykorzystuje się w terapii dzieci, wskazane jest, aby ich osobami towarzyszącymi byli rodzice. Sprzyja to budowaniu więzi oraz poczucia bezpieczeństwa. Metoda Ruchu Rozwijającego poddana została licznym badaniom w kraju i za granicą, a jej efektywność dowiedziona została naukowo.

Efektywność Metody Ruchu Rozwijającego w terapii dzieci z niepełnosprawnością intelektualną.

Badanie przeprowadziła Marta Bogdanowicz i Alicja Kasica w placówkach szkolno-wychowawczych dla dzieci z upośledzeniem umysłowym w latach 2001 – 2003. W badaniu wzięło udział 71 dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu umiarkowanym w wieku od 5 – 15 lat, które uczestniczyły w zajęciach raz w tygodniu w wymiarze 45 do 60 minut.

Przedstawione badanie pozwoliło stwierdzić:

• poprawę ogólnego funkcjonowania dzieci uczestniczących w terapii MRR,
• pozytywny wpływ uczestnictwa w zajęciach na rozwój emocjonalny,
• pozytywny wpływ na rozwój społeczny dzieci w zakresie umiejętności związanych z nawiązywaniem relacji z drugą osobą oraz umiejętności współpracy z grupą,
• pozytywny wpływ na rozwój poznawczy w zakresie świadomości własnego ciała,
• pozytywny wpływ na rozwój ruchowy.

W opisanych badaniach udowodniono pozytywny wpływ terapii MRR na tempo i rytm rozwoju dzieci niepełnosprawnych intelektualnie. W przypadku dzieci z głębszą niepełnosprawnością intelektualną zaleca się dłuższy czas trwania terapii MRR w celu zwiększenia korzyści dla uczestników.

Efektywność Metody Ruchu Rozwijającego w terapii dzieci z autyzmem.

Na początku Metodę Ruchu Rozwijającego w terapii dzieci z autyzmem traktowano jako eksperyment. W 1994 roku Krajowe Towarzystwo Autyzmu zaliczyło terapię MRR do alternatywnych metod wspierania rozwoju dzieci z tym zaburzeniem. Badanie wpływu Metody Ruchu Rozwijającego na rozwój osób z autyzmem przeprowadził dr Jacek Błeszyński w latach 2001 – 2003. Badano dzieci w wieku od 3 do 16 lat, które brały udział w zajęciach co najmniej raz w tygodniu, w wymiarze 45 minut.

Wyniki powyższego badania pozwoliły stwierdzić, że:

• terapia MRR najbardziej efektywnie wpływa na rozwój sfery poznawczej i społecznej osób z autyzmem,
• terapia ma także pozytywny wpływ na rozwój ruchowy i emocjonalny,
• dzięki terapii MRR dzieci mają możliwość nawiązywania kontaktów społecznych – najpierw z rodzicem, a następnie z innymi osobami,
• metoda ta jest szczególnie zalecana w terapii małych dzieci do 8 roku życia,
• stosowanie MRR może być pierwszym oddziaływaniem terapeutycznym dla dzieci z autyzmem.

Dzięki terapii MRR możliwe jest wspomaganie rozwoju zaburzonych sfer funkcjonowania u osób z autyzmem. Indywidualne podejście do uczestników daje możliwość rozwijania umiejętności naśladowania, koncentrowania uwagi oraz zainteresowania działaniem innych osób.

Efekty Metody Ruchu Rozwijającego w terapii dzieci z zaburzeniami lękowymi i nadpobudliwością psychoruchową

Joanna Iwańska i Monika Karwacka prowadziły zajęcia terapeutyczne dla uczniów szkoły z oddziałami integracyjnymi w wieku od 7 do 12 lat, w normie intelektualnej i w dolnej granicy tej normy. Uczestnikami zajęć były dzieci lękliwe, wycofujące się oraz dzieci nadpobudliwe, przejawiające zachowania agresywne.

Dla dzieci nadpobudliwych psychoruchowo terapia MRR przynosi następujące efekty:

• uczy zachowania rytmu ruchu i relaksu oraz rytmu spotkań (stały czas, miejsce i godzina),
• zaspokaja potrzebę ruchu i rozładowanie napięcia i emocji, uczy kontrolowania ruchu, uświadomienia sobie własnej siły i siły partnera oraz konsekwencji własnej aktywności,
• kształtuje umiejętność cierpliwego czekania,
• uczy zapewniania przyjemności drugiemu dziecku, obdarzania go opieką i okazywania mu uwagi.

Dla dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi terapia MRR przynosi następujące efekty:

• pozwala przezwyciężyć lęk związanego z uczestnictwem w zajęciach,
• wzmacniania poczucie wzajemnego zaufania i otwartości,
• wzmacniania poczucie bezpieczeństwa i swobody,
• ośmiela.

Opisane powyżej badania są przykładami na to, że Terapia Metodą Ruchu Rozwijającego korzystnie wpływa na rozwój dzieci przejawiających różne zaburzenia w zakresie rozwoju psychoruchowego i emocjonalnego. Korzystnie wpływa także na rozwój dzieci zdrowych. Terapia pozytywnie wpływa na rozwój poznawczy, społeczny, emocjonalny oraz ruchowy dziecka.

Opracowała Aneta Łempicka

mgr psychologii, instruktor zajęć prowadzonych Metodą Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne

Literatura:
Bogdanowicz M., Kasica A. (2009). Ruch Rozwijający dla wszystkich. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia
Sherborne W. (2002). Ruch Rozwijający dla dzieci. Warszawa: PWN