Rehabilitacja dzieci

Rehabilitacja dzieci jest coraz bardziej popularna, bowiem świadomość rodziców konieczności jej zastosowania u dziecka wzrasta. Ponadto jakość rehabilitacji stoi na coraz wyższym poziomie. Powstają coraz nowocześniejsze i skuteczniejsze metody terapii, tak dla dzieci jak i dla niemowląt. Bowiem wiele dzieci powinno być objętych pomocą rehabilitanta już od urodzenia.

Nie każde dziecko będzie samodzielnie uczyć się poprawnie pełzać, raczkować, siadać czy chodzić, czyli nie opanuje prawidłowo i samodzielnie tak zwanych wzorców ruchowych. Konieczna będzie pomoc rehabilitanta – fizjoterapeuty dziecięcego. Poniżej wymienimy niektóre z form terapii dziecięcych.

NDT-Bobath.

Rozpoczęcie datowania historii rozwoju terapii dla dzieci możemy zacząć w latach 40 – tych ubiegłego wieku, kiedy to została opracowana metoda NDT-Bobath. Przyniosła ona przełom terapii, bowiem pomagała prawidłowo rozwijać się dzieciom. Odkryto wtedy, że czas wdrożenia terapii ma znaczenie, bo jej wczesne rozpoczęcie gwarantuje większy sukces. W tej metodzie fizjoterapeuci pracujący z dzieckiem uczą rodziców jak opiekować się dzieckiem, by przysłużyć się do jego najlepszego rozwoju. Instruują jak karmić, przewijać, czy postępować w codziennych sytuacjach. Ważny jest rytm biologiczny dziecka i nauka prawidłowych wzorców ruchu od samego początku. Wszystko to jest dostosowane do potrzeb dziecka i skoncentrowane na tym, by wypracować prawidłową postawę ciała w przyszłości i uniknąć rozwijania się wad postawy. Ta metoda rehabilitacji może być stosowana tak u małych jak i starszych dzieci.

Terapia z wykorzystaniem kostiumów rehabilitacyjnych.

Kolejnymi osiągnięciami w latach 90 – tych była terapia z wykorzystaniem kostiumów rehabilitacyjnych. Pomysł zrodził się z rozwoju lotów kosmicznych. Wymagały one kostiumów dla astronautów, by zapobiec negatywnym skutkom przebywania w przestrzeni bez grawitacji. Wykorzystana tą wiedzę i podobne kostiumy stworzono dla dzieci z chorobami układu nerwowo-ruchowego, a potem z również dla małych pacjentów porażeniem mózgowym. Kostiumy mają na celu zwiększenie siły fizycznej i utrwalenie prawidłowych wzorców ruchu u dzieci ze schorzeniami neurologicznymi, ortopedycznymi, po urazach oraz naukę samodzielności dla dzieci z ograniczeniami w ruchu. Łatwiej w nich je wykonywać i ćwiczyć, bo dziecko lepiej „wyczuwa” własne ciało. Rehabilitacja w kombinezonie wpływa pozytywnie na rozwój i pracę układu nerwowego, utrwala prawidłową postawę ciała. Uzupełnieniem tej metody w pacy z dzieckiem są inne terapie NDT-Bobath, TheraBand, Terapia Manualna, PNF, Kinesiotaping, Integracja Sensoryczna i wiele innych.

Integracja Sensoryczna.

Terapia Integracji Sensorycznej ma na celu zintegrowanie 5 zmysłów jakie posiada człowiek: smaku, dotyku, węchu, słuchu i wzroku. W życiu codziennym by dobrze sobie z nim radzić, potrzebna jest umiejętność prawidłowego odczytywania informacji z otoczenia za pomocą zmysłów i integrowania ich w jeden spójny obraz świata w jakim się dziecko znajduje. To właśnie przetwarzanie i integrowanie informacji płynących ze wszystkich pięciu narządów zmysłu zwane jest integracją sensoryczna. Jeśli dziecko ma z tym problem np. zbyt silnie lub zbyt słabo reaguje dźwięki, jest nadruchliwe, gryzą go metki, brzydzi się wielu potraw, narzeka na brzydkie zapachy, nie daje sobie umyć głowy, obciąć włosów, nie potrafi odpowiednio utrzymać długopisu, zawiązać butów lub ma problemy z koncentracją, możliwe, że cierpi ono na zaburzenia integracji sensorycznej. Terapia Integracji Sensorycznej jest z reguły przyjemna dla dziecka i ma charakter zabawy. Zajęcia tą metodą sprawiają, że dziecko wkłada wysiłek w czynności, który zwykle unika co powoduje wspieranie prawidłowego rozwoju. W czasie zajęć na sali do ćwiczeń wykorzystywane są rozmaite przyrządy: huśtawki, równoważnie, platformy, uprzęże, deskorolki i wiele innych. Dzięki terapii Integracji Sensorycznej poprawia się m. in. koncentracja i uwaga dziecka a często i ogólna sprawność. Poza tym wyostrzają się również jego zdolności wzrokowe, słuchowe, pamięciowe. Dziecko zadowolone i bardziej sprawne czuje się też lepiej i pozytywnie wpływa to na poczucie własnej wartości.

Metoda Vojty

Terapia metodą Vojty zajmuje się rehabilitacją noworodków, dzieci i nastolatków. Stosuje się ją w następujących zaburzeniach: mózgowym porażeniu dziecięcym, zaburzeniach koordynacji, wadach postawy, bólach i skrzywieniach kręgosłupa (kifoza, lordoza, skolioza), dysplazjach, zwichnięciach stawów biodrowych. Ta metoda nie ćwiczy pojedynczych funkcji, np. siadania czy chodzenia, ale skupia się na wypracowywaniu bazy wzorców ruchowych, z których dziecko będzie potem korzystać. Według twórcy tej metody wzorce są zakodowane genetycznie i odruchowe. Można je uaktywniać przez stymulację i pracę mięśni. Ćwiczenia dobierane są indywidualnie dla każdego dziecka i zmieniają się pod wpływem jego osiągnięć. Jest to terapia wymagająca systematyczności. Powinno się ćwiczyć kilka razy dziennie po kilka do kilkunastu minut. Metoda bywa bardzo skuteczna i dzięki niej uzyskujemy poprawę w zakresie prawidłowej postawy i sprawności ruchowej młodego człowieka. Nie może być stosowana w przypadku stanów zapalnych oraz niektórych chorób.

Metoda Petö inaczej metoda Nauczania Kierowanego.

Twórcą jej jest pedagog i lekarz – Andreas Petö. Służy do usprawniania ruchowego i nie tylko dzieci w wieku od kilku do kilkunastu lat. Łączy ona usprawnianie medyczne, społeczne i pedagogiczne. Jest to integracja wielu oddziaływań na dziecko. Uprawnia funkcje motoryczne (zarówno motoryki dużej czyli przemieszczanie się jak i małej, to jest czynności manualnych), kontroli postawy (ruchu i czucia głębokiego), czynności samoobsługowych, koordynacji wzrokowo-ruchowo i słuchowo-czuciowej, rozwoju intelektualnego, komunikacji i umiejętności społecznych. Bardzo ważne, aby terapię prowadziły stale te same osoby. Służy ona uzyskaniu jak największej sprawności dziecka w dorosłym życiu.