Kim naprawdę jest introwertyk?

Jung poprzez wymiar osobowości ekstrawersja/introwersja opisuje różny sposób kierowania swojego postrzegania świata i działań przez ludzi. Introwertycy kierują się do swojego wnętrza, ekstrawertycy natomiast na zewnątrz. Szacuje się, że introwertyków, jest znacznie mniej niż ekstrawertyków tylko ok. 25%.

W świadomości potocznej introwertyk to osoba nieśmiała, powolna i dziwaczna. Tymczasem jest to po prostu sposób reagowania na bodźce, których potrzebuje znacznie mniej do działania niż ekstrawertyk. Ponieważ ma niższy próg wrażliwości, reaguje na słabsze bodźce, na które wcale nie reaguje ekstrawertyk, natomiast te silniejsze są dla niego przeszkadzające.

Spróbujmy więc zmierzyć się z powyższymi stereotypami dotyczącymi introwertyków. Nie są nieśmiali, tylko nie podejmują kontaktu, ale nie dlatego, że boją się oceny społecznej (tego, że zostaną źle ocenieni), ale nie odczuwają takiej potrzeby, bo jest im dobrze z samym sobą. Nie jest prawdą również, że nie lubią rozmawiać z innymi. Mają tylko inny sposób konstruowania swojej wypowiedzi, dłużej budują sądy, mówią wolniej, dłużej się zastanawiają, a ich wypowiedzi mogą być krótsze, są za to lepiej przemyślane.  

Kolejną nieprawdą jest również stwierdzenie, że są aspołeczni tylko dlatego, że dobrze czują się sami ze sobą. Nic bardziej mylnego. Oni również dobrze czują się w towarzystwie innych. To ekstrawertycy nie umieją być samotni, sami ze sobą się nudzą i nie mogą przebywać bez innych nawet kilku godzin? Poza tym to, że nie widać u nich emocji na zewnątrz, nie znaczy, że ich nie mają. Przeżywają emocje wewnątrz, kierując je do siebie.

Wielu ze znanych postaci szeroko rozumianego show-businessu to osoby introwertyczne. Na przykład Michael Jordan, Steven Spielberg, Julia Roberts, Harrison Ford, Maryl Streep. Słychać o nich nieco mniej niż o Britney Spears czy Lady Gaga, co nie zmienia faktu, że mogą być gwiazdami.