Wspomnienie zabaw podwórkowych

Obecny rozwój technologii jest z pewnością ogromnym sukcesem ludzkości. Ułatwia i uprzyjemnia nam życie, daje wygodę i możliwość zmniejszenia wkładu naszej pracy. Są jednak także ciemne strony tego ogromnego kroku w przyszłość.

Czy pamiętacie, jak spędzaliście wolny czas będąc dzieckiem? Po odrobieniu pracy domowej większość dzieci wychodziła na podwórko. Wszystkie dzieciaki z podwórka się znały, jedne się lubiły inne nie. Uczyły się kontaktów społecznych, jak radzić sobie w trudnych sytuacjach, co robić, by być lubianym i akceptowanym w grupie, jak zyskać przyjaciół.

Zabawy rozwijały ich wyobraźnię. Parę kolorowych szkiełek, ładny kwiatek i listek znalezione na trawniku, służyły do zrobienia „widoczka”, który przysypywało się ziemią. Znalezione gałęzie służyły do zbudowania szałasu wokół drzewa.

Nie brakowało także spacerów, biegania i ruchu na świeżym powietrzu. Wystarczył kawałek kredy potrzebnej do narysowania strzałek na trasie, by zagrać w „podchody”. Piłka była nieodłącznym towarzyszem nie tylko podczas gry w piłkę nożną. Jakże popularne były gry w „króla skoczka” czy „zbijaka”. Przydawała się także skakanka, na której można było skakać samemu, lub inna – dłuższa – do skoków w dwie lub trzy osoby. Przydatna była także guma do skakania.

Dlaczego obecnie podwórka są często opustoszałe? Zainteresowaniem cieszą się jedynie place zabaw z dużą ilością sprzętu, do których trzeba podjechać samochodem nawet parę kilometrów, gdzie dzieci się nie znają i nie zawsze mają ochotę na zawieranie znajomości.

Może warto wspomóc rozwój naszych dzieci, zmniejszyć częstotliwość korzystania z tabletów, komórek i programów telewizyjnych na rzecz ruchu na świeżym powietrzu w towarzystwie rówieśników? Czemu one mają nie skorzystać z naszej wiedzy o zabawach podwórkowych? Jeśli na zewnątrz nie widać towarzysza zabaw, to zacznijmy od siebie. Możemy najpierw sami poznać sąsiada, który ma dziecko w podobnym wieku, jak nasze, albo pobawić się razem z dzieckiem – wtedy rówieśnicy mogą dołączyć do zabawy.

Dominika Tkaczuk

psycholog