Mutyzm – czym jest i jakie są jego przyczyny?

Mutyzm to zaburzenie mowy, które objawia się częściowym lub całkowitym brakiem zdolności do mówienia, pomimo prawidłowego funkcjonowania aparatu mowy. Może mieć podłoże psychiczne, neurologiczne lub społeczne.

Jednym z najczęściej występujących rodzajów mutyzmu jest mutyzm wybiórczy. Dotyczy on głównie dzieci i objawia się tym, że w określonych sytuacjach lub wobec konkretnych osób dziecko nie mówi, mimo że w  innych warunkach komunikuje się normalnie. Zazwyczaj jest to reakcja na stres, lęk lub traumatyczne doświadczenia.

Z kolei mutyzm całkowity (mutyzm akineticzny) może być skutkiem urazów mózgu, chorób neurologicznych, silnego szoku psychicznego lub depresji. Osoby dotknięte tym zaburzeniem nie mówią w żadnych okolicznościach.

Leczenie mutyzmu zależy od jego przyczyny. W przypadku mutyzmu wybiórczego skuteczna jest terapia behawioralna i psychologiczna, natomiast mutyzm o podłożu neurologicznym wymaga wsparcia logopedycznego i medycznego. Wczesna diagnoza i odpowiednia terapia zwiększają szanse na poprawę zdolności komunikacyjnych pacjenta. Mutyzm to poważne zaburzenie, ale przy właściwym podejściu można je skutecznie leczyć i minimalizować jego wpływ na życie codzienne.

Leczenie mutyzmu – skuteczne metody terapii

Leczenie mutyzmu zależy od jego rodzaju oraz przyczyny. Najczęściej stosuje się podejście psychologiczne, logopedyczne i , w niektórych przypadkach, farmakologiczne.

1. Terapia psychologiczna

• Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) – pomaga przezwyciężyć lęk związany z mówieniem, ucząc pacjenta stopniowego oswajania się z trudnymi sytuacjami.

• Terapia rodzinna – kluczowa w przypadku mutyzmu wybiórczego u dzieci, ponieważ wsparcie bliskich ma ogromne znaczenie.

• Techniki relaksacyjne i mindfulness – pomagają w redukcji lęku i  stresu, które często towarzyszą mutyzmowi.

2. Terapia logopedyczna

• Ćwiczenia rozwijające komunikację i artykulację.

• Stopniowe wprowadzanie mowy w bezpiecznych warunkach (np. najpierw szept, później mówienie na osobności, a na końcu w  grupie).

3. Wsparcie farmakologiczne

• W niektórych przypadkach lekarz psychiatra może zalecić leki przeciwlękowe lub antydepresyjne, jeśli mutyzm wynika z silnego lęku lub depresji.

4. Terapia środowiskowa

• Tworzenie bezpiecznych i komfortowych warunków do komunikacji.

• Unikanie presji i zmuszania do mówienia, co może nasilać problem. Leczenie mutyzmu wymaga cierpliwości i indywidualnego podejścia, jednak odpowiednia terapia znacząco poprawia zdolności komunikacyjne pacjenta.

•  

Na podstawie ChatGPT