Występowanie zaburzeń depresyjnych u dzieci

Depresja u dzieci może przebiegać nieco inaczej, niż u osób dorosłych, co sprawia że może być trudniej ją rozpoznać. Dobrze jest zatem rozpocząć rozważania na jej temat od wyjaśnienia czym ona właściwie jest i jakie towarzyszą jej objawy.

Zaburzenia depresyjne to zespół objawów, z którymi związana jest sfera emocjonalna, funkcjonowanie poznawcze i zachowanie.

Zaburzenia depresyjne to zespół objawów, z którymi związana jest sfera emocjonalna, funkcjonowanie poznawcze i zachowanie.

Częste objawy zespołu depresyjnego to:

– objawy – sfera emocjonalna – przejawiają się smutkiem, przygnębieniem, rozdrażnieniem (najczęściej zamiast obniżonego nastroju), utratą zdolności lub zmniejszeniem odczuwania przyjemności, poczuciem winy, lękiem, niepokojem.

– objawy – sfera poznawcza – wiążą się ze zwiększoną męczliwością, utratą energii, obniżeniem tempa procesów poznawczych, problemami z koncentracją uwagi, niską samooceną, bezradnością, myślami samobójczymi.

– objawy – behawioralne – przejawiają się społecznym wycofaniem, zmniejszoną rozmownością, spowolnieniem lub pobudzeniem psychoruchowym, zmniejszeniem zainteresowań, zaburzeniami snu, utratą łaknienia, podejmowaniem prób samobójczych.

Zdarza się, że powodem zgłoszenia się do lekarza są objawy somatyczne, takie jak: bóle głowy, brzucha, bóle umiejscowione w klatce piersiowej, kołatanie serca, odczuwane wrażenie parcia na pęcherz moczowy, którym towarzyszą objawy z omówionych wcześniej sfer.

W klasyfikacji ICD – 10 nie występują odrębne kryteria rozpoznawania zaburzeń depresyjnych u dzieci lub u młodzieży. Jedynym wyróżnieniem jest występowanie rozdrażnienia zamiast obniżonego nastroju oraz brak oczekiwanego przyrostu masy ciała zamiast zmniejszenia wagi.

Minimalny czas trwania epizodu to dwa tygodnie. Często jest to okres od trzech do dziewięciu miesięcy. Do rozpoznania niezbędne jest stwierdzenie minimum dwóch objawów spośród trzech następujących:

–  depresyjny nastrój bądź drażliwość,

–  utrata zainteresowań bądź odczuwania przyjemności,

–   zwiększona męczliwość.

Dzieci mogą przeżywać emocje smutku czy przygnębienia i jest to naturalne, nie związane z zaburzeniami depresyjnymi. Jeśli jednak u dziecka zauważalne są wyżej wymienione objawy, to należy jak najszybciej udać się do psychologa lub/i psychiatry, w celu diagnozy i ewentualnego podjęcia leczenia. Może się bowiem okazać, że jest to właśnie trudno rozpoznawalna depresja u dzieci.

Dominika Tkaczuk – psycholog